Schrik je van die vraag? Wie is God voor jou?
Of misschien voel jij meer: Wat is God. Misschien is Hij wel geen menselijk persoon? Misschien is Hij wel een ZIJ. Of een energie.
Dit begrip houd me al jaren bezig. Een moeilijk onderwerp, waar je niet makkelijk over praat, zelfs niet met je naasten. Kun je kiezen om er gewoon maar niet over na te denken?
Vroeger was alles makkelijk!
Vroeger, zeiden je ouders hoe laat je naar bed moest, wat je ging eten, of je wel of niet iets mocht hebben.
Vroeger zeiden de dominees wat ik moest geloven. En vroeger deed ik dat ook braaf. Niet dat ik alles snapte, zeker niet, maar daar waren de predikanten voor, om het je uit te leggen. En hoewel met de mond beleden werd dat je een ander niet moest veroordelen, het Christendom was toch wel het ware geloof.
Jarenlang heeft dat voor mij gewerkt. Het gaf zekerheid, je kon je vragen en moeilijkheden bij iemand anders neer leggen. Je kreeg meestal niet waar je om vroeg, maar je kreeg in ieder geval troost.
Tot dat....
En toen was het ineens niet meer genoeg. De 'ja-maars' buitelden over elkaar heen. Ja maar: Als God liefde is, waarom dan....? Als God alles kan, waarom heeft hij mij dan niet zo gemaakt dat ik het direct allemaal snap en niet hoef te twijfelen? Ja maar: Als we alleen in de hemel kunnen komen door ons geloof in Jezus, hoe moet dat dan met de mensen die geen toegang hebben tot het christelijke geloof? En als God alles al van te voren wist, al van voor mijn bestaan, voor ons bestaan? Waarom zou ik dan nog mijn best doen? Alles ligt dan immers al vast?
En mijn hoofd ging maar door en door.
Voor mij is het dus geen keuze of ik hier over na wil denken of niet. Ik kan er gewoon niet NIET aan denken.
En wie is God nu dan voor mij?
Ja precies, wie is God nu voor mij?
Wanneer ik dat helemaal uitgevogeld had zou ik er waarschijnlijk niet over schrijven. Al jaren ben ik op zoek, naar waarden en normen in het leven.
Het boeddhisme heeft waardevolle levenslessen, die over het algemeen helemaal niet zo ver afwijken van het christelijke geloof. Over het algemeen dan hé? Want dat aanbidden van verschillende Goden, daar heb ik wel moeite mee. Gek genoeg hebben de meeste geloven wel normen en waarden die mij aanspreken, en die ook onderling overeen komen. Paganisme bijvoorbeeld; Fantastisch hoe men met de natuur en het ritme ervan omgaat. Deze normen en waarden spreken mij ook bijzonder aan. Maar opnieuw loop ik tegen een hoeveelheid Goden aan. Hoewel: Paganisten zeggen ook dat alle Goden één zijn.
Eén God, dat is wat ik ook voel. Maar niet een God die van boven af op ons neer kijkt. En met een vingertje zwaait.
Reacties
Een reactie posten